انواع مسکن اجتماعی

خبرگزاری مهر دیروز با انعکاس بخش‌هایی از نسخه پیش نویس طرح جامع مسکن که تابستان امسال از سوی وزارت راه و شهرسازی منتشر شد و در طول این ماه‌ها چندین بار بخش‌های مهم آن در «دنیای‌اقتصاد» نیز به چاپ رسید، نوشت: مطابق با محاسبات موجود در سال 91، معادل ۳۳ درصد خانوارها زیرخط فقر مسکن قرار داشته‌اند که در سال ۱۳۸۴ این نسبت ۲۸ درصد بوده است. در پیش نویس مطالعات بازنگری طرح جامع مسکن که از سوی وزارت راه و شهرسازی تهیه شده، ۶ فصل کلی آمده است که هرفصل به چند بخش تقسیم می شود.
براین اساس فصل آخر که به تدوین چشم انداز و جهت گیری راهبردی در مطالعات طرح جامع مسکن می پردازد، به مسکن کم درآمدها اشاره دارد. «دنیای اقتصاد» در 9 اردیبهشت امسال، عدد این شاخص را اعلام کرده بود. این گزارش می‌افزاید: بیش از 5/ 2 میلیون خانوار نیازمند برنامه‌ای ویژه برای بهبود بخشیدن به وضعیت سکونتی خویش‌ هستند.  براساس این گزارش، از این تعداد حدود یک میلیون خانوار دارای پوشش تامین اجتماعی هستند، ۵۰۰ هزار خانوار تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی قرار دارند، ۲۴۰ هزار خانوار تحت پوشش صندوق بازنشستگی هستند و حدود ۸۱۰ هزار خانوار تحت هیچ‌گونه پوشش بیمه‌ای و حمایتی قرار ندارند. این واقعیت ضرورت برپایی نظام فراگیر رفاه اجتماعی را که یکی از ارکان آن مسکن باشد، گوشزد می‌کند. در ادامه این گزارش آمده است: نظام مسکن اجتماعی در هیچ کشوری منحصر به یک روش نیست، اما وزن و نوع ترکیب آنها متفاوت و عبارتند از: عرضه مستقیم مسکن اجاره‌ای توسط بخش دولتی یا عمومی (شهرداری)، عرضه مسکن اجاری توسط شرکت‌ها غیرانتفاعی با یارانه‌های زمین، وام ارزان و ...، مالکیت مسکن مناسب توان‌پذیر به‌طور فردی با یارانه‌های زمین، وام ساخت ارزان و...، مالکیت مشاع مسکن مناسب توان پذیر توسط شرکت‌های غیرانتفاعی با یارانه‌های زمین، وام ساخت ارزان و...، سازوکار وام رهنی ارزان و بازگشت وام تضمین شده برای تملک فردی یا مشاع مسکن مناسب با دادن یارانه و ارائه یارانه مستقیم برای اجاره بهای مسکن. در ادامه آمده است: نسبت یارانه بخش مسکن به تولید ناخالص داخلی به ۴ درصد رسیده که یک واحد آن یارانه زمین بوده است. این موضوع نشانه ناکارآمدی اقدامات گذشته در چارچوب برنامه‌های مسکن و گسیختگی آنها از دیگر برنامه‌های رفاه اجتماعی در فقدان یک برنامه فراگیر رفاه اجتماعی است.