تیرهای مرکب ( تلفیق سازهای فولاد و بتن)
زمانیکه دال بتن آرمه بر روی تیرهای فولادی اجرا میشود به علت چسبندگی کم بین دال و تیر هر یک از این دو عنصر بطور مجزا تحت خمش قرار میگیرند.
قسمت اعظم خمش توسط تیر فولادی و جزء کوچکتر از آن توسط دال تحمل میشود. در صورتی که دال بتنی و تیر فولادی با اتصالات برشی کافی به یکدیگر متصل شوند، مقاومت خمشی به مقدار قابل ملاحظهای افزایش مییابد.
ممکن است قسمتی از مقطع تیرآهن در بتن قرار گیرد یا اینکه پروفیل فولادی بطور کامل در بتن دفن شود.
مزیت پوشش مرکب در این است که با ریختن دال بتنی علاوه بر اینکه کف ساخته میشود، یک مقطع (T) مرکب از بتن و فولاد بوجود میآید که در نتیجه ممان اینرسی و مقاومت خمشی آن بطور قابل ملاحظهای افزایش مییابد.
مزایای تیرهای مرکب:
1- بتن در منطقه فشاری قرار میگیرد و حداکثر استفاده از مقاومت فشاری آن میشود.
2- در مقایسه با پروفیلهای فولادی در این سیستم قسمت بیشتری از فولاد تحت کشش قرار میگیرد. در نتیجه فولاد کمتری مصرف میشود یا میتوان تیرهای فولادی را با این روش برای دهانههای بزرگتر بکار برد.
3- به علت بالا رفتن ممان اینرسی تغییر شکل و لرزش در این سیستم کمتر است.
4- با استفاده از این سیستم ضخامت کلی پوشش کمتر میگردد، که دارای صرفه اقتصادی است.
البته باید توجه داشت که در مقابل مزایای فوق هزینه اتصالات برشی به مخارج اضافه میشود که دارای عملیات نصب و جوشکاری نسبتاً قابل ملاحظهای هستند با این وصف در مقابل مزایای فوق اجرای این سیستم دارای صرفه اقتصادی است.