بتن اسفنجی
یک روش تولید بتن سبک، وارد نمودن حبابهای گاز بهداخل مخلوط خمیر سیمان جهت تولید مصالحی با بافت متخلخل، تا حدی شبیه لاستیک اسفنجی، حاوی سلولهائی بهاندازه بین 0/1 تا 1 میلیمتر میباشد.
پوسته حبابها باید تحمل نیروهای حاصل از مخلوط کردن وتراکم را داشته باشد و بدین دلیل بتن حاصل را بهاسم( بتن اسفنجی) و یا بنام( بتن متخلخل) مینامند. در این بتنها معمولاً درشتدانه به کار برده نمیشود.
بتن اسفنجی ممکن است حاوی و یا بدون سنگدانه باشد. حالت اخیر برای بتنهای غیرباربر بهعنوان عایق حرارتی با وزن مخصوصی در حدود 300 کیلوگرم بر متر مکعب و در موارد استثنایی با وزن مخصوص 200 کیلوگرم بر متر مکعب بهکار میرود. مخلوطهائی که بیشتر متداول هستند دارای وزن مخصوص بین 500 و 1100 کیلوگرم بر مترمکعب میباشند. در این صورت، مخلوطی از سیمان و ماسه خیلی ریز یا ( آسیاب شده) مورد استفاده قرار میگیرد.
در مواردی که بتن در فشار بخار زیاد بهعمل میآید معمولاً مواد پوزولانی بهمخلوط افزوده میشوند و یا پودر نرم خاکستر بادی به جای مصالح ریزدانه مورد مصرف قرار میگیرند. از روباره کوره آهنگدازی نیز استفاده شده است. ممکن است آهک نیز در مخلوط بهکار برده شود، مانند روش سوئدی ایتونگ (Ytong)
سیپورکس (Siporex) نیز محصول مشابهی است که در تولید آن از سیمان استفاده میشود.
بتن اسفنجی به دلیل قابلیت انتقال حرارت پایین برای کارهای عایقسازی به کار میرود. همچنین چون نسبت به بتن معمولی دارای مقاومت بهتری در مقابل آتش میباشد، در بعضی موارد نیز برای مقاومت در برابر آتش مورد استفاده قرار میگیرد.
از مزایای دیگر بتن اسفنجی آن است که میتوان آن را برید، میخ را نگه میدارد و به مقدار قابل قبولی پایا میباشد. همچنین بتن اسفنجی مقاومت نسبی خوبی در مقابل یخ بندان دارد و اگر سطح آن صافکاری شود، میتوان از آن در ساختن دیوارها استفاده نمود.
میلگردهای محافظت نشده در بتن اسفنجی، حتی هنگامی که حملات خارجی خیلی شدید نباشد، در مقابل خوردگی آسیبپذیر خواهند بود. بنابراین میلگردهای مورد استفاده در این بتنها باید قبل از قرار گرفتن در بتن، در مایع ضد خوردگی مناسب غوطه ور شوند تا روی آنها پوششی ایجاد گردد. این محلول ضد خوردگی میتواند از محلولهای قیری یا صمغهای اپوکسی باشد.
دو روش اساسی برای ایجاد تخلخل وجود دارد که بسته به نوع روش، محصول نهایی را بتن گازی یا بتن کفی می نامند.