بتن بدون ریزدانه
این نوع بتن سبک با حذف نمودن سنگدانه ریز در بتن بهدست میآید و فقط شامل سیمان، آب و سنگدانه درشت است.
بنابراین بتن بدون سنگدانه ریز، مجموعهای از ذرات درشت سنگدانه میباشد که هریک از ذرات با قشری از خمیر سیمان بهضخامت تا 1/3 میلیمتر پوشیده شدهاند و لذا منافذ بزرگی در جسم این نوع بتن وجود خواهند داشت که سبب مقاومت کم آن میگردند، ولیکن اندازه بزرگ منافذ این معنی را نیز دارد که هیچگونه جریان آب در آن، در اثر نیروهای لولههای موئین، اتفاق نمیافتد.
در مقایسه با بتن معمولی، بتن بدون ریز دانه خیلی کم متراکم میشود و در واقع باید آن را در زمان خیلی کوتاهی مرتعش نمود وگرنه خمیر سیمان وازده خواهد شد. چون جداشدگی در بتن بدون ریزدانه به وجود نمیآید، آن را میتوان از ارتفاع قابل ملاحظهای پایین انداخت.
مقاومت فشاری بتن بدون ریزدانه، متناسب با وزن حجمی آن و مقدار سیمان مصرفی میباشد و بین 14 تا 140 کیلوگرم بر سانتیمترمربع تغییر میکند.
با یک حد پایین برای نسبت حجمی سیمان به سنگدانه، بین 110 تا 120، مقادیر سیمان متناظر تقریباً 130 و70 کیلوگرم بر مترمکعب خواهد بود.
در بتن بدون ریزدانه نسبت آب به سیمان عامل کنترل کننده مقاومت نیست و نسبت آب به سیمان بهینه معمولاً بین 38 تا 52 درصد میباشد. نسبت آب به سیمان بیش از مقدار بهینه ممکن است باعث چکیدن خمیر سیمان از سنگدانهها شود، در حالی که با نسبت آب به سیمان خیلی کم خمیر سیمان به اندازه کافی چسبنده نخواهد بود و به ترکیب یکنواختی از بتن نخواهیم رسید.
در صورتی که حفره های بتن بدون ریزدانه اشباع نباشد، دارای مقاومت قابل توجهی در مقابل یخبندان است. علت این امر این است که بتن بدون ریزدانه فاقد منافذ مویین می باشد.
چون بتن بدون ریزدانه دارای خاصیت جذب آب بالایی است برای استفاده در پیهای مناسب نیست.
هر چند مقاومت بتن بدون ریزدانه، به طور قابل ملاحظهای کمتر از بتن معمولی است، اما به دلیل وزن کمتر آن نسبت به بتن معمولی، میتوان آن را در ساختمانها (حتی چند طبقه) به کار برد. بتن بدون ریزدانه معمولاً به صورت مسلح به کار نمیرود. اما اگر لازم باشد، آرماتورها باید با یک لایه نازک (حدود 3 میلیمتر) از خمیر سیمان پوشانده شوند تا خصوصیات پیوستگی بهبود یافته و از خوردگی جلوگیری شود.
سادهترین راه برای این کار بتنپاشی است.