بتن با پلیمر تزریقی
برای تولید بتن با پلیمر تزریقی، ابتدا بتن معمولی که با سیمان پرتلند ساخته شده، خشک میشود و سپس توسط یک منومر مایع مانند متیل متاکرایلیت (MMA) و یا استایرن (S) اشباع میشود. پلیمریزاسیون منومرها با استفاده از پرتوهای گاما یا محرکهای حرارتی انجام میشود.
در مقایسه با بتنهای اصلاح شده دیگر، بتن با پلیمر تزریقی دارای مقاومتهای فشاری، کششی و ضربهای و همچنین مدول الاستیسیته خیلی بالاتر بوده، خزش و ترکهای حرارتی کمتری در آن ایجاد میگردد.
میزان تغییراتی که در خصوصیات بتن به وجود میآید، به نسبت آب به سیمان، عمق تزریق، کفایت پلیمریزاسیون، درجه پیوستگی پلیمرها و خصوصیات مکانیکی پلیمرها وابسته میباشد. از سوی دیگر ضریب انبساط حرارتی بتن با پلیمر تزریقی بالاتر میباشد ولی در مقایسه با بتن معمولی، خصوصیات مکانیکی آن در معرض آتش، به طور جدیتری، تحت تأثیر قرار میگیرند.
عیب اصلی بتن با پلیمر تزریقی، گران تمام شدن آن میباشد. اما ممکن است تزریق جزئی قطعات بتنی از نظر اقتصادی توجیه پذیر باشد.