بتن پاشیدنی - تعاريف گروه بتن پاشیدنی | Definitions of Sprayed Concrete

بتن پاشیدنی

عمل بتن پاشی به پاشیدن سریع بتن بر روی سطوح به کمک فشار باد و باسرعت زیاد گفته می شود. فشار زیاد پاشیدن بتن موجب تراکم بتن و چسبیدن و جدانشدن آن حتی بر روی سطوح قائم و بالاسری می شود.

گاهی این عمل، بتن‌پاشی(Shotcrete)  و یا تفنگی (Gunite)  نامیده می شود.

در انگلستان اخیراً این نوع بتن بنام بتن پاشیده (Sprayed Concrete) موسوم است و عموماً به ملاتی با حداکثر قطر دانه 5 میلیمتر گفته می شود که برای پوشش داخلی تونلها و مخازن بتن پیش تنیده بکار می رود.

همچنین این نوع بتن برای تعمیرات بتن های خراب شده، پایدار کردن صخره های سنگی شیب دار، پوشش فولاد برای ضد آتش کردن آن و ایجاد لایه نازک روی بتن، آجر، مصالح بنائی و فولاد مورد استفاده قرار می گیرد.

 دو روش عمده در بتن پاشی وجود دارد :

1- روش خشک

در روش خشک ابتدا سیمان و دانه های سنگی مرطوب مخلوط شده و به یک دستگاه تغذیه کن مکانیکی و یا تفنگ بتن پاش وارد می شود. سپس مخلوط به وسیله چرخ تغذیه و یا پخش کننده ( با روندی معین ) به داخل یک لوله با جریان هوای فشرده انتقال می یابد و به طرف انتهای باریک آن حمل می شود در آنجا دوشی وجود دارد که از میان آن آب تحت فشار خارج می شود و با سایر مواد کاملاً مخلوط می گردد سپس مخلوط با سرعت زیادی روی سطوح مورد نظر پاشیده می شود. این روش از روش تر متداول‌تر است.

2- روش تر

در روش تر تمام اجزأبتن از جمله آب مخلوط قبلاً با یکدیگر مخلوط می‌گردند. سپس بتن حاصل به محفظه مخصوص هدایت شده و از آنجا توسط فشار باد و پیستون به داخل لوله انتقال می یابد. سپس هوای فشرده در انتهای باریک لوله تزریق می شود و مواد را با سرعت زیاد روی سطح مورد نظر می پاشد.

در روش تر در مقایسه با روش خشک، روی آب مورد نیاز مخلوط و مواد افزودنی مصرفی کنترل بهتری وجود دارد.