سرب
فلز نرمی است به رنگ خاکستری، به آسانی بریده میشود و خراش برمیدارد. سنگینترین و نرمترین فلز صنعتی است. نرمی آن به اندازهای است که با مالش دست ساییده میشود و رنگ پس میدهد. در برابر هوا اکسید میشود و یک پوسته اکسید سرب خاکستری پررنگ روی آن را میپوشاند که از اکسید شدن مغز فلز جلوگیری میکند.
سرب را میشود به آسانی شکل داد و در حالت سرد آن را برید، تا کرد، چکش زد، نورد داد، منگنه کرد، لحیم کرد و جوش داد.
وزن مخصوص سرب 11/34 تن بر مترمکعب است و در گرمای 327 درجه سانتیگراد ذوب میشود. با گرما دیدن منبسط میشود. هر متر میله سربی در ازای هر درجه افزایش گرما 0/029 میلیمتر افزایش طول مییابد.
پایداری سرب در برابر اثر شیمیایی مواد زیاد است. جوهر سرکه و جوهر شوره آن را میخورند، اثر جوهر گوگرد و اسید کلر بر سرب ناچیز است. اثر سرب در هوا و آب به هیدروکسید سرب تبدیل میشود، این جسم از سرب جدا میشود و در آب شناور میماند. ملات تازه آهک و ملات تازه سیمان در سرب اثر میکنند. زیرا آب آهک ملات، با سرب هیدروکسید سرب درست میکند، از این رو باید به هنگام مصرف کردن سرب در مجاورت ملاتهای سیمانی و آهکی، روی آنرا قیراندود کرد یا با یک برگ پلاستیک نازک پوشاند.
ملات گچ در سرب اثر ندارد، زیرا سطح سرب از یک پوسته سولفات سرب پوشیده میشود و از سولفاته شدن مغز فلز پیشگیری به عمل میآید.
سرب را میتوان با فلزهای دیگر با هم مصرف کرد بی آنکه آسیب ببیند. زیرا سرب با یک پوسته اکسید یا نمک سرب پوشیده میشود که هدایت الکتریکی آن کم است و تجزیه الکتریکی نمیشود و پرتوهای رادیواکتیو از آن نمیگذرد. ترکیبهای سرب بیشتر سمی هستند، از این رو در هنگام کار کردن با سرب به ویژه رنگهای سربی باید موارد ایمنی را رعایت کرد.
عمده کاربرد سرب در ساختمانها، اتصال کنف و سرب لولههای چدنی است. در این اتصال پس از جفتکردن نر و مادگی دو لوله چدنی فاصله بین آن ها را با کنف پر کرده و بر روی آن سرب مذاب ریخته و با چکش میکوبند تا کاملاً اتصال آببندی شود.
همچنین در دربهای ضد گلوله، ضد صوت، ضد اشعه رادیولوژی استفاده میشود.